کد مطلب:122447 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:230
اولاد امام حسن و حسن مثنی
در آغاز فصل گفته شد كه اولاد امام مجتبی 15 نفر بودند و نام مادرانشان گذشت. اول آنها كه زید بن حسن بود شرح حال او بیان شد. او هیچ وقت دعوی مقام امامت نكرد.
امام حسن بن حسن معروف به حسن مثنی مردی جلیل و صاحب ورع بود. متولی صدقات امیرالمؤمنین بود؛ همچنان كه زید متولی صدقات رسول الله (ص) بود. زمانی كه حجاج بن یوسف امیر مدینه بود خواست عمر بن علی را در تولیت صدقات شریك كند اما قبول نكرد و گفت كه این خلاف شرط وقف است. حجاج شدت عمل نشان داد و او مخفیانه پیش عبدالملك آمد و جریان را به عبدالملك رسانید. او به حسن بن حسن احترام كرد و گفت: حجاج حق ندارد چیزی خلاف شرط وقف را به تو تحمیل كند و به حجاج نامه نوشت و او را توبیخ نمود و به حسن صله ی نیكو داد و حسن با احترام شام را به قصد مدینه ترك كرد. او همان است كه در كربلا حضور داشت و در میان شهدا مجروح افتاده بود. اسماء بن خارجه فرازی كه از اقوام مادری حسن بود او را از میان اسیران بیرون آورد و عمر سعد او را به اسماء بن خارجه واگذار نمود. اسماء در كوفه او را مداوا كرد تا صحت یافت و سپس روانه ی مدینه شد. امام حسین قبلا او را مخیر كرده بود كه بین دو دخترش فاطمه و سكینه یكی را به همسری بگیرد و او فاطمه را اختیار كرده بود. (یا در نقل صحیح، او خجالت كشید و امام حسین فاطمه را برای او اختیار نمود.) حسن در سی و پنج سالگی در مدینه وفات كرد و فاطمه بر قبر او خیمه ای برپا كرد و یك سال به سوكواری نشست. حسن مثنی سه پسر به نام عبدالله محض، ابراهیم غمر و حسن مثلث داشته و گویند دو دختر نیز به نامهای زینب و ام كلثوم هم داشته است.
فاطمه پس از حسن مثنی با عبدالله بن عثمان بن عفان ازدواج كرد. محمد دیباج از او بود كه منصور او را كشت و بعد از عبدالله، عبدالرحمان بن ضحاك، حاكم مدینه از او خواستگاری كرد. این خانم او را رد كرد و او بنای مزاحمت و ناراحتی گذاشت. فاطمه شكوائیه ای به عبدالملك نوشت و عبدالملك، عبدالرحمان بن ضحاك را از حكومت مدینه عزل كرد و همه ی اموالش را مصادره كرد، به طوری كه او سرانجام با فقر و سختی جان داد. [1] .
امام حسن بن حسن معروف به حسن مثنی مردی جلیل و صاحب ورع بود. متولی صدقات امیرالمؤمنین بود؛ همچنان كه زید متولی صدقات رسول الله (ص) بود. زمانی كه حجاج بن یوسف امیر مدینه بود خواست عمر بن علی را در تولیت صدقات شریك كند اما قبول نكرد و گفت كه این خلاف شرط وقف است. حجاج شدت عمل نشان داد و او مخفیانه پیش عبدالملك آمد و جریان را به عبدالملك رسانید. او به حسن بن حسن احترام كرد و گفت: حجاج حق ندارد چیزی خلاف شرط وقف را به تو تحمیل كند و به حجاج نامه نوشت و او را توبیخ نمود و به حسن صله ی نیكو داد و حسن با احترام شام را به قصد مدینه ترك كرد. او همان است كه در كربلا حضور داشت و در میان شهدا مجروح افتاده بود. اسماء بن خارجه فرازی كه از اقوام مادری حسن بود او را از میان اسیران بیرون آورد و عمر سعد او را به اسماء بن خارجه واگذار نمود. اسماء در كوفه او را مداوا كرد تا صحت یافت و سپس روانه ی مدینه شد. امام حسین قبلا او را مخیر كرده بود كه بین دو دخترش فاطمه و سكینه یكی را به همسری بگیرد و او فاطمه را اختیار كرده بود. (یا در نقل صحیح، او خجالت كشید و امام حسین فاطمه را برای او اختیار نمود.) حسن در سی و پنج سالگی در مدینه وفات كرد و فاطمه بر قبر او خیمه ای برپا كرد و یك سال به سوكواری نشست. حسن مثنی سه پسر به نام عبدالله محض، ابراهیم غمر و حسن مثلث داشته و گویند دو دختر نیز به نامهای زینب و ام كلثوم هم داشته است.
فاطمه پس از حسن مثنی با عبدالله بن عثمان بن عفان ازدواج كرد. محمد دیباج از او بود كه منصور او را كشت و بعد از عبدالله، عبدالرحمان بن ضحاك، حاكم مدینه از او خواستگاری كرد. این خانم او را رد كرد و او بنای مزاحمت و ناراحتی گذاشت. فاطمه شكوائیه ای به عبدالملك نوشت و عبدالملك، عبدالرحمان بن ضحاك را از حكومت مدینه عزل كرد و همه ی اموالش را مصادره كرد، به طوری كه او سرانجام با فقر و سختی جان داد. [1] .
[1] رياحين الشريعه، ج 3، ص 282 و بعد.